ازامام محمدباقرعلیه السلام نقل شده که فرمود:
دربنی اسرائیل عابدی بودکه به هرکاری دست می زدزیان می دید،راه تحصیل معاش برایش کاملابسته شده بود،تامدتی هسمرش مخارج اوراتامین می کردتااین که اموال همسرش نیزتمام گشت وچون سخت درمانده شدندعابدکلاف ریسمانی که تنها موجودی آنان بودبرداشته به بازاررفت که بافروش آن غذایی تهیه کندولی چون کسی ازوی نخریدکناردریارفت که پس ازآب تنی به خانه برگردددرآنجاصیادی رادیدکه ماهی فاسدی راصیدکرده است به اوگفت :این ماهی رابه من بفروش و درعوض این کلاف رابگیرکه به دردام تومی خورد .
صیادپذیرفت کلاف راگرفت وماهی رابه اوداد،عابدبه خانه آمدوآن رابه همسرش دادکه طبخ نماید وقتی همسراوشکم ماهی راشکافت درآن مرواریدبزرگی رایافت ،عابدآن رابه بازاربردوبه ۲۰هزاردرهم فروخت ،هنگامی که پولهابابه خانه آوردسائلی درب منزلش آمده ،گفت :صدقه ای به من بدهیدتاخداوندبرشماترحم نماید .
عابدده هزاردرهم ازپول مرواریدرابه سائل داد،همسرش گفت :سبحان الله تو نصف ثروت مارایکباره ازدست دادی ؟طولی نکشیدکه سائل بازگشت وآن ده هزاردرهم راپس داده گفت :خودشماآن رامصرف کنیدگوارایتان باد،من فرشته ای بودم که خداوندمرافرستاده بودشماراآزمایش کندکه شماچگونه شکرگزارنعمت می باشیدواکنون خداوندسپاسگزاری شماراپسندید .
ریاحین الشریعه ،جلد۵،صفحه ۱۸۶،به نقل ازحیوه القلوب مرحوم مجلسی ،جلداول