با تلخی باید اعتراف کنیم که رواج کتاب و روحیه ی کتاب خوانی در میان ملت عزیز ما ـ که خود یکی از مشعلداران فرهنگ و کتاب و معرف در طول تاریخ پس از ظهور اسلام بوده است ـ بسی کمتر از آن چیزی است که از چنین ملتی انتظار می رود. و این پدیده نیز مانند بیشتر پدیده های ناگوار در کشور ما، نتیجه ی فرمانروایی پادشاهان و فرمانروایان ظالم و فاسد و بی فرهنگ و بی سواد بر این کشور در دویست سال گذشته است. در دورانی که برخی ملت های دیگر به سوی دانش و پژوهش و معرفت روی آورده بودند، ملت کهن و بااستعداد ما در زیر سلطه ی آن انسان های پلید و خودپرست و زورگو و نااهل، از دانش و معرفت دور ماند و در دوره ی اخیر که حکومت دست نشانده و فاسد پهلوی، همه ی کارها را برابر خواست بیگانگان و دشمنان این ملت و به زیان این ملت انجام می داد، نه تنها تلاشی برای ترویج کتاب و کتاب خوانی نشد، بلکه با ایجاد سرگرمی های ناسالم و دامن زدن به آتش غرایز جنسی در میان جوانان، این ضرورتِ فوری و فوتی را هر چه بیشتر، از میدان دید و توجه مردم بیرون راندند و در یکی از بهترین دوران هایی که شرایط جهانی، دگرگونی های اساسی در وضع نابسامان ملت ایران را برمی تافت، ملت مظلوم ما را از آن محروم ساختند و کار را به آن جا رساندند که بنابر گزارش های همان روزگار، در شهر تهران و برخی شهرهای دیگر، شماره ی میخانه ها، بیش از شماره ی کتابخانه ها و کتاب فروشی ها و یا چند برابر آنها بود!
