شهادت امام باقر علیه السلام

سومین امام معصومی که در واقعه کربلا حضور داشتند امام باقر علیه السلام بودند.
همه وقایع و ظلم ها و مظلومیت ها را دیدند.
اما …
قرار نیست همیشه با یک روش واحد، مبارزه را ادامه داد.
بزرگترین انتقامی که ایشان می‌توانستند از خط مسموم فکری بنی امیه و بنی عباس بگیرند، تربیت تعداد قابل توجهی قلم به دست بود.
وگرنه ایشان هم عرضه گرفتن شمشیر به دست داشتند و هم بالاخره اگر ندا میدادند، بیشتر از تعداد شهدای کربلا دور ایشان جمع میشد.
ولی ترجیح اینه که مبارزه وارد فاز نرم افزاری خودش بشه.

اولین کسی که تألیف کرد امام سجاد بود.
اولین کسی که حلقه مولفان راه انداخت و موضوعات متعدد فکری و سیاسی را مدیریت کردند امام باقر بود
و اولین کسی که علاوه بر علمای خودمون، حتی مولفان و علمای مکاتب دیگر را تغذیه کردند (بخوانید: نجات دادند) امام صادق بود.

پس این سه امام بزرگوار، مدل نرم افزاری را بلافاصله پس از واقعه کربلا به مدت قریب ۹۰ سال طراحی و ارائه و گسترش دادند.

دقت کنید لطفا؛ عرض کردم حدود ۹۰ سال!

کمترین حرفی که میشه زد این هست که:

حرکتی که ابوالعجائب (اباعبدالله الحسین علیه السلام) در مدت ۱۰ سال جوری مدیریت کردند که پازل آخرش با خون و کربلا و عاشورا رقم خورد، نه تنها پایان کار نبود بلکه ابتدای یک مدل نرم افزاری ۹۰ ساله را رقم زد که باعث بتن آرمه شدن مکتب تشیع بشود.

یا به زبان ساده تر؛
لحظه ریخته شدن قطرات خون یک شهید، تازه شروع ماجراست و اگر پس از آن حداقل ۹۰ سال کار فرهنگی سطح بالا در مقیاس این سه امام بزرگوار نکنیم، هم خون آن بنده خدا پایمال شده
هم نمی‌توانیم از آن خون به نفع انقلاب استفاده کنیم
و هم به تدریج، دستخوش تحریف و قیل و قال خواهیم شد.

و اما امروز؛
هنوز دو دهه از جنگ تحمیلی نگذشته بود که در سریال نحس و ننگین فتنه ها با فواصل ده سال افتادیم.
هنوز سه چهار سال از نابودی اجتماع داعش و قائله سوریه نمی‌گذرد که دستخوش فتنه های سالانه و فصلی هستیم.
و هنوز سالگرد حاج قاسم نشده که …
بگذریم
باشد به وقتش عرض میکنم.

لذا همه اتفاقات در عصر انقلاب اسلامی با سرعت فوق العاده زیاد در حال رخ دادن است و ما اینقدر زمان نداریم که برای هر کربلایی که علیه ما راه می‌افتد، نود سال بعد از آن کار فرهنگی کنیم تا بتوانیم حرف و حدیث و فکر خودمان را تکثیر کنیم.

پس باید تقسیم کار کرد
هر کس به فراخور استعداد و توانایی واقعی که دارد
باید پذیرفت که وسط معرکه هستیم و خبر نداریم
باید با سرعت حوادث عصر انقلاب، خودمان را تطبیق بدهیم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *