چرا امام زمان(ع) با وجود فراوانی جنگ و درگیری در جهان ظهور نمی کنند؟
اینکه ما انتظار داریم وقتی جنگ و درگیری می شود، باید امام زمان(ع) ظهور کند. مبتنی بر این حرف در جامعه است که وقتی زمین پر از ظلم و جور باشد، امام زمان(ع) ظهور می کند، بنابراین چنین درخواستی ایجاد می شود که چرا امام با این همه فساد ظهور نمی کنند.
اساسا این سخن، سخن درستی نیست که کسی گمان کند علت ظهور امام درگیری و جنگ است، چراکه احادیث می گویند علت غیبت امام زمان(ع) ظلم مردم است. امام علی(ع) فرمودند: زمین هرگز خالی از حجت نمی شود و خداوند مخلوقاتش را به خاطر ظلمی که کردند از امام محروم می کند. بنابراین هرگز ظلم باعث ظهور نمی شود.
برای ظهور حضرت باید یارانی پرورش پیدا کنند و زمینه های ظهور فراهم شود، اگر یاران کارآمد تربیت نشوند و جهان آماده پذیرش امام نشود، امام عصر(ع) ظهور نمی کنند، همان طور که در طول تاریخ بروز جنگ جهانی اول و دوم باعث ظهور نشده، پس ما باید با تلاش یاران کارآمد تربیت کنیم و زمینه ها را هم فراهم کنیم تا امام زمان(ع) ظهور کنند.
آیا امام زمان(ع) قدرت کنترل ظلم و جور را دارند؟
از چند جهت می توان به این مساله بپردازیم. یکی اینکه بگوییم آیا امام می تواند همه کارها را خودش انجام دهد. یعنی نگذارد ظلمی اتفاق بیفتد و ظالم ها را در کارهایشان ناکام بگذارد، آیا امام می تواند به تنهایی تمام ظلم ها را مدیریت کند.
چنین کاری نه وظیفه امام است نه ماموریتی است که امام برعهده دارد. همانطوری که از نام امام معلوم است، امام یعنی هدایت گر مردم تا خودشان با ظلم مبارزه کنند. در آیه ۲۵ سوره حدید خدای متعال می فرماید: ما پیامبران را فرستادیم همراه با آیات و دلایل روشن و کتاب الهی، به خاطر اینکه مردم برای عدالت به پا خیزند.
پیامبران و امامان رهبری این حرکت را برعهده دارند. ولی مبارزه را باید مردم انجام دهند. در غیر این صورت اگر مردم بخواهند کنار بایستند و به وظیفه خود عمل نکنند و بگویند رهبر به قدرت الهی ظالم را ناکام کند، این هدف خلقت نیست و ارزشی ندارد.
بنابراین نکته اول این است که ما نباید چنین انتظاری داشته باشیم که امام زمان(ع) چون حجت خداست و قدرت زیادی دارد، به تنهایی این کار را انجام دهد. چون فلسفه خلفت عالم و انسان این است که انسان ها باید این کار را انجام دهند. مردم نمی توانند بگویند این امام است و چون قدرت الهی دارد، باید با ظلم مبارزه کند.
نکته دوم این است که برخی می گویند خدا لطفی کند و امام با قدرت الهی این کار را انجام دهد، باید در جواب این شبهه بگوییم در این صورت مساله اختیار و تکلیف از بین می رود، یعنی کسانی که در این عالم دشمنی می کنند اگر امام با قدرت غیبی خود با این ها برخورد کند، آیا در آخرت هم می توانیم شاهد عذاب آنها باشیم و خدا ظالمان را در قیامت عذاب کند؛ چراکه ظالمان می توانند بگویند خدایا ما اختیاری در دنیا نداشیتم زیرا شما امامی داشتید، غیب می دانست و هر کاری می کردیم خنثی می کرد و ما کاری نمی توانستیم بکنیم.
نکته آخر این است که آیا امام هیچ کاری نمی کند و در دوران غیبت نسبت به ظلم ها حساسیتی از خود نشان نمی دهد و فقظ منتظر ظهور است. البته امام تا میزانی که در حیطه وظیفه اش است، تمام تلاش خود را در مبارزه با ظلم و کفر انجام می دهد.
در خطبه ۱۵۰ نهج البلاغه به فعالیت های امام زمان(ع) در دروان غیبت اشاره شده و امام علی(ع) فرمودند: امام غایب ما هم مثل ائمه دیگر عمل می کند، امام در دوران غیبت گروه هایی را در کنار هم جمع می کند تا با هم کار کنند، آدم های بد را متفرق می کند و گروهی را از بند آزاد می کند. تمام اینها را دور از چشم مردم انجام می دهد که هیچ کسی نمی تواند ردپایی از امام پیدا کند.
با توجه به این سخن معلوم می شود که امام زمان(ع) بسیاری از فعالیت های اجتماعی را انجام می دهند و کمک می کنند، بدون ردپایی از خودشان، ولی مردم باید به وظیفه خودشان عمل کنند.
